آيت‏اللَّه ميرزا ابوالهدي كرباسي (كلباسي) در اواخر قرن سيزدهم هجري قمري در خانداني عالم پرور در اصفهان به دنيا آمد و تحصيلات خود را در محضر پدر و عده‏اي ديگر از علما گذارند. وي سپس براي تكميل دروس خود در حدود سال 1281ش رهسپار نجف اشرف گرديد و در درس خارج اصول و فقه حضرات آيات آخوندملامحمدكاظم خراساني و سيدمحمدكاظم يزدي شركت جست. آيت‏اللَّه كرباسي پس از سالياني توقف در نجف و رسيدن به مقامات عالي اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و حلقه درس خارج فقه، اصول و درايه و رجال خود را تشكيل داد. اين فقيه عالي مقام از عالماني همچون سيد حسن صدر، ميرزا هاشم خوانساري چهار سوقي و ملا علي محمد نجف آبادي اجازه روايت داشت و خود نيز از مشايخ اجازه حضرات آيات: سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، سيد حسين خراساني و شيخ عبدالحسين گروسي بود. آيت‏اللَّه كرباسي همچنين كتب متعددي را به رشته تحرير درآورد كه حاشيه بر كفايةُ الاصول، البَدرُالتّمام، زَلاّتُ الاَقدام و الفوائدُ الرّجاليه از آن جمله‏اند. اين فقيه جليل سرانجام در شانزدهم تيرماه 1316 ش برابر با بيست و هفتم ربيع‏الثاني 1356 ق درگذشت و در مقبره خانوادگي‏شان در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد.